O Zamku Kijowskim
Według księcia Witolda Kijów był klejnotem w jego koronie lub jak później mówili litewscy urzędnicy – „bramą do rządzenia” Rusią. Zamek Kijowski był twierdzą zmodernizowaną w XIV wieku. Miał jedną czworoboczną wieżę (pozostałe wieże były okrągłe), drewniane umocnienia, dwie bramy i około 20 budynków wewnątrz. Zamek znajdował się na wzgórzu o wysokości 70-80 metrów, obok portu rzecznego w Kijowie. Zajmował obszar około 1,45 hektara. Pokaźne rozmiary zwiększały jego znaczenie jako głównej twierdzy ziem ruskich w Wielkim Księstwie Litewskim.
Wszystkie wieże zamku kijowskiego miały platformy łucznicze, później przerobione na artyleryjskie. Wewnątrz zamku znajdowały się obiekty wojskowe, dom wojewody oraz rezydencje duchowieństwa oraz szlachty.
Gdy Witold rozpoczął panowanie, podjął się gruntownej przebudowy istniejącego wcześniej ruskiego zamku, wzmacniając jego funkcje obronne i wyposażając go m. in. w artylerię. Wyposażenie, w tym broń palna, sprowadzono z Polski. Załogę wzmocniły oddziały polskie i Tatarzy. W 1397 roku Witold mianował księcia Iwana Holszańskiego swoim namiestnikiem w Kijowie. Córka Iwana, Uljana, została później żoną Witolda. Kijowski zamek stał się ważnym punktem obronnym Wielkiego Księstwa Litewskiego.